Monday, April 9, 2007

Sedihnya....

Assalamualaikum dan salam sejahtera semua,
Lebih dari seminggu ZJ tidak muncul kat sini. ZJ tak kemana cuma busy dgn kuliah, bisnes dan aktiviti2 rumahtangga. ZJ juga dalam proses mengumpul info untuk novel ke-2 yg sedang diusahakan. Di dalam kesibukan itu, sedihnya ZJ apabila anak kucing yg baru sebulan melihat dunia telah tiada. ZJ memang alah dgn binatang, walaupun sayang dan kasihankan binatang tetapi ZJ dan anak lelaki ZJ menghidap asthma so tak boleh ler nak bela pet terutamanya kucing. Tetapi kat belakang rumah ZJ mmg ada kucing mendatang yg ZJ bagi makan walaupun tak masuk rumah. Kucing yg ZJ panggil MB ni mmg dah daily routine, mesti makan kat belakang rumah ZJ. Tak sangka, dia beranak juga kat belakang rumah ZJ. Suami ZJ kasihan, dia letakkan kotak kat belakang rumah.
Anak-anak kucing tu cute sungguh. 2 ekor anak kucing tu ZJ kasi nama RJ dan MJ. Selama sebulan melihat anak2 kucing ni membesar, timbul pulak rasa kasih. Malangnya RJ tak boleh buka mata, entah kenapa. Atas dasar perikemanusiaan, kami bawa RJ jumpa vet. Rupa-rupanya anak kucing tu kena kanser mata. Kasihan sungguh, tersentuh hati ZJ. Vet kata sebelah matanya harus dibuang supaya tak berjangkit pada mata sebelah lagi. Lepas operation, walaupun dgn sebelah mata, anak kucing tu boleh hidup dan melihat dgn normal.Walaupun operation agak mahal (RM200), tak sampai hati pula ZJ tak mengubatinya walaupun ZJ tak membelanya. RJ ditinggalkan di klinik haiwan dan vet tu suruh kami ambil balik kucing tu lepas 5 hari.
Malang sungguh, malam itu vet tu call hubby ZJ inform yg anak kucing tu tak dapat diselamatkan. Baru saja diberi oksigen untuk di operate, anak kucing itu tidur buat selama-lamanya. Rupa-rupanya paru-parunya juga berair. Sedih sungguh kami satu family. Terbayang-bayang RJ yang meraba-raba siang tadi ketika kami bawa ke klinik. Lebih menyedihkan apabila keesokan harinya, ibu kucing itu mencari-cari anaknya. Satu hari dia 'mengiau' ke sana ke mari mencari anaknya. Tersentuh betul hati ZJ. Niat hati kami satu family baik, untuk menyelamatkan anaknya. Mujurlah sebelum kami bawa ke vet, RJ tu sempat menyusu ibunya. ZJ terus tak lalu makan. Terasa seperti tersekat makanan kat tekak mendengar ibu kucing itu tercari-cari anaknya. ZJ betul-betul belajar satu pengajaran yg cukup berguna. Sedangkan binatang sayangkan anaknya walaupun tidak diberi akal fikiran, tetapi manusia yang Allah ciptakan sempurna segala sifat sanggup membuang anak mereka sendiri. Bagaimana perasaan mereka? ZJ masih tertanya-tanya sehingga hari ini....
Salam sayang. Jumpa lagi....